Πώς προσεγγίζει κανείς σε μία σχολική αίθουσα ένα ιστορικό γεγονός- τεράστιας σημασίας για τη δημοκρατία και για τα δικαιώματα αυτής της χώρας το οποίο αν και αποτελεί πια παρελθόν εξακολουθεί να φέρει ένα εξαιρετικό συμβολισμό, και να αποτελεί ένα παράδειγμα δημιουργικής ανατροπής της πολιτικής και της κοινωνικής αδικίας (απ΄όπου κι αν προέρχεται);
Ξεκινώντας αντίστροφα.
Εφορμόμενοι του συμβολισμού του γκρεμίσματος της πύλης του Πολυτεχνείου και κάνοντας χρήση της νέας τεχνολογίας θελήσαμε- με τη μέθοδο του stop-motion- να αναπαραστήσουμε το γεγονός με ένα μικρό φιλμάκι. Αυτό όμως ήταν μόνο ο στόχος. Ο σκοπός μας ήταν η ίδια η διαδικασία. Γιατί μέσα από την διαδικασία( που διήρκησε τρεις περίπου εβδομάδες) καταφέραμε να εμπλέξουμε ολόκληρο το τμήμα (από το σταδιακό μάζεμα των υλικών, τη σκέψη, την έρευνα το σχεδιασμό και τέλος το φτιάξιμο της ίδιας της μακέτας του ιστορικού κτιρίου ) στις ίδιες τις ιδέες που υποκίνησαν και στήριξαν το πραγματικό γεγονός της εξέγερσης.
Δεχτήκαμε να αναλάβουμε το όλο εγχείρημα μετά από προτροπή του διευθυντή του σχολείου μας, του κυρίου Γαμβρινού, γιατί ήταν και είναι πεποίθηση πως τέτοια σημαντικά γεγονότα δεν προσεγγίζονται με κηρύγματα και από καθ΄έδρας διδαχές οι οποίες όχι μόνο κουράζουν αλλά πολλές φορές έχουν και το αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτό της αδιαφορίας και της παθητικότητας.
Πιστεύουμε πως τέτοια παραδείγματα όπως αυτό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου για να γίνουν μάθημα και όχι άλλη μια πληροφορία κενή νοήματος και ουσίας (άρα βαρετή) πρέπει να εμπεριέχουν κριτική σκέψη, πείραμα, γνώση και παιχνίδι. Πρέπει να προσεγγίζονται βιωματικά και ομαδοσυνεργατικά και να διαχέονται σε όλους σχεδόν τους γνωστικούς τομείς που άπτονται του αναλυτικού προγράμματος. Και της Γλώσσας (ανάγνωση κειμένων, παραγωγή γραπτού λόγου) και της Ιστορίας (έρευνα- σύγκριση Ιστορικών πηγών) και της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής (συζήτηση – προβληματισμός πάνω στα αίτια αλλά και τα αποτελέσματα της εξέγερσης) και των Μαθηματικών (μετρήσεις-εκτιμήσεις, υπολογισμοί) και βεβαίως των Εικαστικών(σχεδιασμός –κατασκευή μακέτας του Μετσόβιου Πολυτεχνείου).
Αυτά όλα για μας δεν είναι-δεν πρέπει να είναι- αυτοσκοπός. Η προσέγγιση, όπως έχετε μάλλον ήδη καταλάβει, αποτελεί το μέσο, το όχημα αν θέλετε. Σκοπός του project ήταν να προσεγγίσουμε και επιτέλους να νοηματοδοτήσουμε μέσα από την ίδια τη διαδικασία έννοιες αφηρημένες (πολλές φορές παρεξηγημένες) όπως της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, του διάλογου, και της συλλογικής έκφρασης. Έννοιες και διαδικασίες που αποτέλεσαν τα συστατικά στοιχεία και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αλλά και κάθε σχολικής αίθουσας που θέλει να σέβεται τον εαυτό της. Υλικό μας, άχρηστα και υποτιμημένα υλικά , τα οποία σώθηκαν από τους κάδους την τελευταία στιγμή όπως χρησιμοποιημένα φελιζόλ και κουτιά συσκευασίας μελανιών εκτυπωτών, παλιά κουτιά παπουτσιών αλλά και ξύλινα καλαμάκια προορισμένα για σουβλάκι(!!)
Πρώτη μας ύλη και έμπνευση υπήρξε ο ενθουσιασμός και η δημιουργική δίψα των μαθητών μας. Των παιδιών σας. Σ΄αυτά αξίζουν τα συγχαρητήρια. Εμείς απλώς κάνουμε την δουλειά μας.
Μάριος Σοφοκλέους,
υπεύθυνος δάσκαλος τμήματος Ε΄1.
