Η συνεργασία μας είχε αρχίσει από τον Ιανουάριο. Είχαμε ανταλλάξει μεταξύ μας γράμματα και είχαμε ορίσει ημέρα συνάντησης (9 Απριλίου 2014) …αλλά είπαμε να τα πούμε λίγο νωρίτερα…
Σκεφτήκαμε και καταγράψαμε τι θα θέλαμε να μάθουμε για τους νέους μας φίλους, έγινε η απαραίτητη δοκιμή και επιτέλους έφτασε η μέρα…
Δευτέρα 31 Μαρτίου, ώρα 9:00…
Όλα έτοιμα , συνδεθήκαμε χωρίς “απρόοπτα” …οι οθόνες γέμισαν χαμόγελα και σαράντα καλημέρες αντήχησαν και στις
δυο αίθουσες. Η αρχική αμηχανία ξεπεράστηκε γρήγορα καθώς άρχισαν οι πρώτες ερωτήσεις και από τις δυο πλευρές. Όσο η συζήτηση συνεχιζόταν, διαπιστώναμε πόσα πολλά μας ένωναν… κοινές συνήθειες , κοινά μαθήματα, κοινά αγαπημένα παιχνίδια, κοινές κατασκευές, κοινές δραστηριότητες και φυσικά κοινά συναισθήματα!
δυο αίθουσες. Η αρχική αμηχανία ξεπεράστηκε γρήγορα καθώς άρχισαν οι πρώτες ερωτήσεις και από τις δυο πλευρές. Όσο η συζήτηση συνεχιζόταν, διαπιστώναμε πόσα πολλά μας ένωναν… κοινές συνήθειες , κοινά μαθήματα, κοινά αγαπημένα παιχνίδια, κοινές κατασκευές, κοινές δραστηριότητες και φυσικά κοινά συναισθήματα!
Όσο κι αν προσπαθούσαμε όμως είναι αυτό το “κάτι” που δεν έχει η τεχνολογία και τα μηχανήματά της. Νέες Τεχνολογίες… νέες ανησυχίες… Ας είναι, σήμερα χρησιμοποιήσαμε μια δυνατότητα που μας προσφέρουν οι Νέες Τεχνολογίες. Χάρη σ’ αυτές “είδαμε” τους συμμαθητές μας. Τους ακούσαμε. Συζητήσαμε. Γνωριστήκαμε.
Η επικοινωνία μας άρχισε με ένα ΚΛΙΚ και τερματίστηκε με άλλο ένα. Σίγουρα δεν θα μείνουμε μόνο σ’ αυτό. Έχουμε φροντίσει… Θυμάστε; Στις 9 Απριλίου θα τα πούμε από κοντά. Αυτή τη φορά χωρίς καλώδια, ηχεία, υπολογιστές και προβολείς, αλλά σαν παιδιά, σαν άνθρωποι :-).