Μετά τη συγκομιδή της ελιάς, έπρεπε να αμειφθούν οι “εργάτες Α τάξεως“! Κάθε
προσπάθεια οφείλει να έχει αποτέλεσμα.
Αν θυμάστε, η προηγούμενη σχετική ανάρτηση τελείωνε με ένα…“συνεχίζεται”…
Ήρθε λοιπόν η ώρα της συνέχειας.
Το σακί με τις ελιές ταξίδεψε για τη Σπάρτη. Εκεί υπάρχει ένα ελαιοτριβείο κι ένα τυποποιητήριο. Τα προϊόντα τους, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ταξιδεύουν για το εξωτερικό.
Σε συνεννόηση λοιπόν με τον ιδιοκτήτη αυτού του εργοστασίου, στείλαμε τις ελιές μας και μας συσκεύασε το λάδι σε μικρά μπουκάλια του 0,25 l. Εντάξει, το λάδι που βγήκε από τις ελιές μας ήταν πολύ λιγότερο από αυτό που παραλάβαμε, αλλά πείστηκε να κάνει λάθος στο μέτρημα….:-)
Έτσι λοιπόν… 12,5 λίτρα λάδι έφτασαν στο σχολείο μας για να δοθεί στους μαθητές που εργάστηκαν!!!
Βέβαια δε γίνεται να μην έχουν ετικέτα τα προϊόντα μας. Έτσι οι “εργάτες Α τάξεως” μετατράπηκαν σε “γραφίστες Α τάξεως” και…
ο καθένας έκανε τη δικιά του ετικέτα με αποτέλεσμα…
Και αφού η σοδειά διανεμήθηκε, το μόνο που απέμεινε ήταν η πιο σκληρή δοκιμασία για τους μαθητές – εργάτες Α τάξεως.
“Γράψτε τι έγινε, γράψτε τι θυμάστε από αυτά που είπαμε” (παραγωγή γραπτού λόγου)
γράφτηκε στον πίνακα το θέμα λοιπόν…
κολλήθηκαν στα τετράδιά τους φωτοτυπημένες εικόνες από το μάζεμα της ελιάς,
έτσι ώστε να είναι εικονογραφημένη η ιστορία
και…
και κλήθηκαν οι μαθητές να γράψουν… κείμενο….
και…
