Είπαμε να γνωρίσουμε παιχνίδια παλιά. Παιχνίδια που δεν συνηθίζεται να παίζονται
σήμερα. Συζητήσαμε στην τάξη για τον παλιό καιρό, τότε που τα παιδιά έφτιαχναν τα παιχνίδια τους. Τα έφτιαχναν με ότι έβρισκαν Δεν υπήρχαν τότε ειδικά έντυπα με τις οδηγίες και τους κανόνες. Αυτά ήταν αποφάσεις της στιγμής και σύμφωνα με κοινή απόφαση των μελών της παρέας. Άλλα χρόνια τότε… Πιο δύσκολα, αλλά ίσως πιο δημιουργικά. Απαιτούσαν προσπάθεια, δεξιοτεχνία.
Ρωτήσαμε λοιπόν τις γιαγιάδες μας και τους παππούδες μας για τα παιχνίδια τους. Ζωντανή ιστορία του παιχνιδιού!!
Μια γιαγιά λοιπόν μας περιέγραψε το αγαπημένο παιχνίδι των παιδικών της χρόνων.
Μας είπε πως έπαιρνε ένα μεγάλο κουμπί. Περνούσε μέσα από αυτό ένα λεπτό σπάγκο. Στη συνέχεια περιέστρεφε το κουμπί κρατώντας στα δάχτυλά της τον σπάγκο και όταν συνειδητοποιούσε πως έχει στριφτεί πολύ ο σπάγκος, άνοιγε τα χέρια της για να ξετυλιχτεί. Αυτός ακριβώς ήταν ο ρόλος του κουμπιού. Να περιστρέψει τον σπάγκο και να τον ξετυλίξει με ταχύτητα. Αυτή η διαδικασία παρήγαγε έναν όμορφο ήχο και έδινε μια περίεργη αίσθηση στα χέρια, τα οδηγούσε στο να ανοιγοκλείνουν. Αυτή την αίσθηση τη θυμάται ακόμα η γιαγιά αν και περάσανε πολλά χρόνια από τότε που έπαιξε τελευταία φορά.
Ακολουθήσαμε λοιπόν τις οδηγίες της, παίξαμε και διασκεδάσαμε αφάνταστα.
