Β τάξη - Εγο-Τάξη- ο

Είχαμε συζητήσει για την Αποταμίευση. Ήταν τέλη Οκτωβρίου. Τέτοιες μέρες τέτοια λόγια θα πείτε. Δεν πειράζει, είμαστε αισιόδοξοι, κοιτάμε το μέλλον. Τι θα κάνουμε λοιπόν γι’ αυτήν την αποταμίευση που τείνει να γίνει άγνωστη λέξη στις μέρες μας! (είπαμε εμείς κοιτάμε το μέλλον, μην επαναλαμβανόμαστε…).

- Τι είναι η αποταμίευση;

- Το να βάζουμε κάποια χρήματα στην “άκρη” έτσι ώστε αν χρειαστούμε κάποια στιγμή περισσότερα χρήματα από ότι χρειαζόμαστε συνήθως, να παίρνουμε από αυτά που “αποταμιεύσαμε”.

- Μάλιστα. Και πού τα αποταμιεύουμε αυτά τα χρήματα;

- Στην τράπεζα.

- Ωραία! Αν μου περισσεύουν σήμερα 2 ευρώ θα πάω στην τράπεζα να τα καταθέσω;

- Όχι, καλύτερα να μαζεύονται περισσότερα για να μην πηγαίνουμε στην τράπεζα κάθε μέρα.

- Και πού θα τα συγκεντρώνω αυτά τα ευρώ για να τα πάω όλα μαζί στην τράπεζα;

- Σε κουμπαρά!!!

- Τέλεια! Ας φτιάξουμε λοιπόν τους δικούς μας κουμπαράδες. Συμφωνήσαμε να ανοίγουμε μόνο το καπάκι του μπουκαλιού για να ρίχνουμε ό,τι μας περισσεύει. Το φερμουάρ θα το ανοίξουμε όταν γεμίσει το μπουκάλι. Αλλιώς δεν θα είναι κουμπαράς, θα είναι πορτοφόλι.

Εδώ ενεργοποιήθηκε το σχέδιο Β

Στόχος ήταν να χρησιμοποιηθούν υλικά και μέσα που θα έδιναν κι άλλες ευκαιρίες συζήτησης. Έτσι λοιπόν χρησιμοποιήθηκαν:

• Άδεια μπουκάλια νερού από τα σπίτια των μαθητών . Εδώ συζητήθηκε η ανακύκλωση μέσω της επαναχρησιμοποίησης. Είναι συνέχεια της δράσης με τα τεντόπανα και τις κασετίνες.
• Μεζούρα για να μετρήσουμε την περιφέρεια του κυλίνδρου και να φροντίσουμε για το κατάλληλο μήκος του φερμουάρ. ..20 εκ.
• Φερμουάρ που έφεραν οι μαθητές από τα σπίτια τους. Είχαν ενημερωθεί πως θα ήταν καλύτερα να τα βγάλουν οι γονείς από παλιά ρούχα. (όχι θα αφήναμε τους γονείς ήσυχους νομίζατε;) Αν κρίνουμε από τα φερμουάρ που ήρθαν, οι γονείς δεν είχαν παλιά ρούχα
• Κοπίδι για να κόψουμε τα μπουκάλια. Επειδή το κοπίδι είναι επικίνδυνο για χρήση από τους μαθητές και αν τα έκοβε η δασκάλα θα ήταν χρονοβόρο, επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα κι ένα ηλεκτρικό μίνι δισκοπρίονο έκοψε όλα τα μπουκάλια σε λίγα λεπτά. Από αυτό το πριόνι βγήκε και ο τίτλος του άρθρου, ακουγόταν σαν μηχανή εργοστασίου που κόβει.

Τα μπουκάλια κόβονταν σε δύο σημεία έτσι ώστε να προκύπτει η σχέση μικρού – μεγάλου, μικρότερου – μεγαλύτερου. O κύλινδρος φάνηκε να είναι πιο πρακτικός στη μεταφορά του μπουκαλιού, γι αυτό και οι περισσότερες εταιρείες τα φτιάχνουν έτσι.

Δε θα γράψουμε για τα βήματα που ακολουθήθηκαν. Εϊναι απλά. Το φερμουάρ κολλήθηκε στο εσωτερικό του κομμένου μπουκαλιού αφού πρώτα αυτό διακοσμήθηκε με ό,τι ήθελε κάθε μαθητής….

Πολλά δεν είπαμε; Ας δούμε τι κάναμε….

και τα μεγάλα μέσα…